- сырғалы
- (Сем.: Аяг., Мақ., Ұрж.) жабайы жоңышқаның бір түрі. С ы р ғ а л ы н ы сиыр да жей береді (Сем., Ұрж.)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
сырғалы
Смотреть что такое "сырғалы" в других словарях:
сырғалы — зат. Жабайы жоңышқаның бір түрі … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
сырға — I зат. Жылқының жіліншік буыны мен бақайының түйіскен жері. Сырғасы таю. Буыны шығып кету (Х.Арғынбаев, Қаз. мал шаруаш., 15). II зат. бот. Қайың ағашының күз кезіндегі сырға тәрізді салбырап тұрған бүршігі (тұқымы). Үйдің алды жапырағы алақандай … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
сырқос — (Ақт., Қараб.; Гур., Маңғ.; Түрікм.: Красн., Бекд., Жеб., Ашх., Гяу., Тедж., Мары, Таш.) сырқат, ауру, науқас. Мұқаметжанның баласы с ы р қ о с болғалы екі жыл (Ақт., Қараб.). Басқарма 2 3 күннен с ы р қ о с еді, бүгін басын көтеріп жүр (Гур.,… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
сырғауыл — 1 (Көкш.: Қ ту, Еңб.; Сем.: Көкп., Ақс., Абай, Шұб.; Павл., Ерт.; Қост., Жанг.; Рес., Орын.) қарыға, арқалық, мәтке үстіне салатын жіңішке мәтке ағаш. Мәткенің (қ.) үстіне салатын с ы р ғ а у ы л жетпей отыр (Көкш., Қ ту). С ы р ғ а у ы л мойын,… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қозалы сырға — (Сем.: Көкп., Ақс.) қымбат, бағалы сырға. Оның құлағына таққаны қ о з а л ы с ы р ғ а (Сем., Көкп.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
арқалы — (Қост.: Семиоз., Фед.; Гур., Маңғ.; Орал: Жән., Орда; Қарақ.; Қ орда, Сыр.) арқылы. Әлімбаймен мен а р қ а л ы сөйлеспей ақ, өзің сөйлес (Қарақ.). Солар а р қ а л ы күн сайын саяси сабақ өткізіп отырды («Лен. туы», №37). Каспийге Жайық өзені а р… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
арқалық — 1 (Жамб., Шу; Көкш., Қ ту; Орал: Жән., Жаңғ., Чап.; Қар.; Рес., Қалм.) үй төбесіне салатын бел ағаш. А р қ а л ы қ т а р ы ң жақсы екен (Жамб., Шу). Мына а р қ а л ы қ т ы тапқан ақ екенсің (Орал, Жән.). А р қ а л ы қ ағаштар жетпей тұр (Көкш., Қ … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жейде — (Алм.: Кег., Нар., Шел., Еңб қаз., Жам., Балқ., Іле; Жамб.: Шу, Мер., Луг., Қорд., Жуа., Тал., Сар.; Талд.: Кир., Керб.; Шымк.: Түлк.,Сайр.; Қ орда: Сыр., Жал., Қарм.; Ақт., Ырғ.; Қост.: Жанг., Торғ., Семиоз.; Жезқ., Ұлы.; Сем.: Абай, Ақс., Көкп … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
үрлік — 1. (Ақт., Ырғ.; Жамб., Шу; Алм.: Кег., Қарат.; Рес., Орын.; Қост., Об.; Қ орда: Сыр., Жал., Қарм.) үй төбесіндегі жуан ағаш, мәтке (қ.), арқалық (қ.). Тоғайда ү р л і к үшін ағаш кестік (Алм., Қарат.). Үйдің ү р л і г і де, сайғау да жеткілікті.… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
асар — 1 (Қ орда: Сыр., Жал., Қарм.; Шығ.Қаз., Күрш.; Қост.: Торғ., Жанг., Семиоз.; Жезқ., Ұлы.; Жамб.: Шу, Қорд., Мер.; Алм., Жам.) тамақтандыруды өз мойнына алып, көп адамды көмекке шақыру. Там тұрғызуға жекжаттарым тегіс а с а р салысқан (Алм., Жам.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
