Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
қарабай — зат. зоол. Басы, мойны, арқасы қоңыр, жылтыр қара болып келетін, сулы жерлерде болатын құс … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
Карабаево (Башкортостан) — Деревня Карабаево башк. Ҡарабай Страна РоссияРоссия … Википедия
Киргизский язык — Самоназвание: Кыргыз тили, قىرعىز تئلى Страны: Киргизия, Узбекиста … Википедия
даң — 1 (Ақт.: Байғ., Шалқ.) даңқ, атақ. Ел жұртқа д а ң болған кісі (Ақт., Байғ.). Осы ас көпке д а ң болды, Асқа сойған көп малдан Аққан өзен қан болды (Н. Байғ., Шығ., 128). Қарабай мен Сарыбай аңға шыққан, Екеуінің дәуірі д а ң ғ а шыққан (Қозы… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
көксерке — зат. зоол. Кішірек келген құстың бір түрі. Бұл арада көкторғай, бөдене, к ө к с е р к е, жағалтай, кекілік, балтатұмсық, шілден бастап, үлкендігі анау мынау қозы лақтан кем емес қарақаз, бірқазан, дуадақ, қарабай, қырғауыл мол болатын (І.… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қара — азық. Астық д.м. Соғыс зардабын елдің дендеп түсіне бастағаны да биыл жаз: қант шай, қ а р а а з ы қ т ы ң көзі кеміді (Ә.Сарай, Атырау, 310). Қара ала қаз. Қаздың қара ала түсті бір түрі. Көл бетін жапқан қ а р а а л а қ а з бен қасқалдақ,… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
