- қара қайыс
- (Қ-орда) қысқа жүннің түлегі
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
қара қайыс
Смотреть что такое "қара қайыс" в других словарях:
қара қайыс түйе — Қ орда., Қарм.) 1. жүнделгеннен бастап боздағы шыққанға дейінгі кезі. 2. арықтағандықтан жүнінен мезгілсіз айырыла бастаған, қабырғаларының, мойнының терілері көрініп жүретін түйе … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қайыс — 1 (Қарақ.) бидай ұнынан май салып жасалған тағамның түрі. Қ а й ы с т ы етке салатын нан сияқты кесіп кесіп салады (Қарақ.) 2 (Түрікм.: Таш., Көнеүр.) белдік, белбеу. Қарағым, қ а й ы с ы ң д ы мықтап, бекем буғайсың (Түрікм., Көнеүр.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
алақайыс — (Қарақ.) аттың мойнына салатын қайыс … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
балуан қайыс — 1. (Орал, Қара.) сүйрейтін нәрселерді қамытқа қосатын қайыс. 2. (Рес.: Сарат., Астр.) жетек ағаш пен қамыт доғаны қосатын, жалғастыратын құлақбау … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
күртік — Қ орда., Арал; Қарақ.; Түрікм.: Таш., Красн., Ашх., Мары) етке салған нан. Еттің к ү р т і г і езілмей піскен екен, жақсы жеп алдық Қ орда., Арал). К ү р т і г і ң д і илей бер, бәйбіше, меймандар дем алып болды білем (Қарақ.). К ү р т і к бидай … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
көк — зат. 1. Керегенің сағанақтарын тізіп қосу үшін ірі қараның (түйенің, өгіздің) иленбеген мойын терісінен тілінген қайыс таспамен көктейді де көктің екі басын жара тіліп, ұшын сол тілікке тигізіп түйеді. 2. Кереге торларының көктеулі буындары. зат … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
селебе — 1. (Орал, Жән.; Сем.: Ұрж., Мақ.) қанжар. Атамыз қазақ баласы с е л е б е мен найзаны үйге сақтайтын еді ғой (Сем., Ұрж.). Ержан с е л е б е с і н суырып алып, қарсы шапқан қасқырға салып жіберді (Орал, Жән.). Сұп сұр ұзын с е л е б е с і н сопаң … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ала — дорбасы алдына түсті. Шаршады, шалдықты, титықтады. Ала көкек. Ұшып қонып жүретін, берекесіз (адам). Біздің кедей болуымыздың себебі манағылардың айтуынша: көкемнің «а л а к ө к е к», «ақылсыздығынан» сияқты (Н. Қазыбеков, Тұсаукесер, 42). Мұның… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
түйме — зат. т а б у. Жылан. –Тарт әрі! –Ата, бұл шақпайтын жылан. Атама, құрғырыңның атын. Т ү й м е де (Ж.Алтайбаев, Таңд. шығ., 239). Түйме жүген. Қайыстан түйіліп жасалған жүген. Әбзелге қатысты деректерде өрме жүген, былғары жүген, қайыс жүген, т ү… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
