- алақайыс
- (Қарақ.) аттың мойнына салатын қайыс
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
ала — дорбасы алдына түсті. Шаршады, шалдықты, титықтады. Ала көкек. Ұшып қонып жүретін, берекесіз (адам). Біздің кедей болуымыздың себебі манағылардың айтуынша: көкемнің «а л а к ө к е к», «ақылсыздығынан» сияқты (Н. Қазыбеков, Тұсаукесер, 42). Мұның… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
алақан — зат. Беті қол сүртетін орамалдың екі жақ ұшына таяу жері. зат. Қамшының сабына орнатылған өрменің түбін бекіткен жердегі жалпақтау келген қайыс. зат. Саусақ пен білезік аралығындағы қолдың ішкі жағы … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
жырым — зат. Айылдың (тартпаның) екінші басындағы арнайы тесілген тесіктері бар, 20 30 елі қайыс. Жырымның тесігіне айылбастың тілшігі кіріп тұрады. Айылдың доғадан өткізілетін және доға тілі түсіп бекітілетін тесіктері бар бөлігі ж ы р ы м деп аталады… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі