Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
желке — арық. Егіндік жердің бас жағынан көлденең жүргізілетін арық. Ж е л к е а р ы қ т ы егістік, шабындық жерлерді толық, түгел суару мақсатында жасайды (Қаз. этнография., 2, 293). Желкең үзілгір [үзілсін]. қ а р ғ. Желкең қиылғыр, өліп қалғыр … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
желке — (Монғ.) бүркіт басының арт жағы, шүйдесі … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
желке арық — (Жамб.; Шымк.; Алм.; Шығ.Қаз.) егіндік жердің басынан көлденең жүргізілген арық. қ. бас арық … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
желке тартыс — (Көкш., Қ ту) желкеге арқан салып, екі кісі тартысып ойнайтын ойын. Ж е л к е т а р т ы с т а н ол жеңілмейді (Көкш., Қ ту) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
аспаннан қурай түссін, желкеңді турай түссін — (ҚХР) ажалың оп оңай болсын … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
сары желке — (Монғ.) желкесі сары, төсі ақшұбар, қанатының асты ақ бүркіт түрі … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қабан — желке. Күжірейген, дөңкиген желке. Қайқы бел, кәрі жирен үстінде бүгінде үрген местей орасан семірген кілбік көз, қ а б а н ж е л к е Бұқарбай отыр (С.Елубай, Ақбоз үй., 119) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
жыға — (көне.) соғыста киетін бас киім. Жығаның төбесі үшкір келеді. Маңдай алды қасқа дейін түсіп тұрады, желке жағына мойынды айнала ұзындығы 1 1,5 қарыстай шынжырлы баулар тағылады. Жығаның өзі садақ оғы өтпес үшін киілсе, шынжырлы баулар қылыштан… … Казахский толковый терминологический словарь по военному делу
жал — зат. Жылқының желкесі үстіне түскен қалың қыл. зат. Жылқының желке майы … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
жете — зат. көне Орақтың, пышақтың т.б. сағағы, мойыны. зат. Малдың желке тұсы … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
