бауыры сарғаю — (Қ орда: Сыр., Тер., Жал.) қауынның пісер алдындағы кезеңі … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ішек бауыры қату — (Сем.: Ақс., Көкп., Абай) ішек сілесі қату, қатты күлу. Бұл әңгімені естігенде, Майра і ш е к б а у ы р ы қ а т а қатты күлді (Сем., Ақс.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қырғи — зат. Қаршыға тұқымдасына жататын жыртқыш құс. Дене тұрқы 30 43 см, қанатын жайғандағы ұзындығы 18 26 см, салмағы 120 280 г. Ұрғашысы еркегінен үлкенірек. Еркегінің арқасы көкшіл сұр, төбесі қара, көзінің айналасы ақ, бауыры ақ сары қоңыр дақты.… … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
аққалақ — зат. зоол. Қысқы жүні шымқай ақ, жазда арқа жағының жүні қызыл қоңыр, немесе қара бурыл, бүйірі қара, бауыры ақ болып келетін терісі бағалы жыртқыш аң … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
боз торғай — Түсі қоңыр ала, қанаты ұзын, бауыры ақшыл, дене тұрқы 20 см дей торғай тектес құс … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
зорман — зат. зоол. Дене тұрқы 30 39 см дей, арқасы қоңырлау, бауыры сарғыш ірі тышқан; сартышқан … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
шөпілдек — зат. зоол. Арқасы күңгірт дақты, бауыры, төсі ақшылдау, балшықшылар отрядына жататын, сирек кездесетін кішкене құс … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
бақал — 1 (Жамб., Шу) ұсақ түйек сататын саудагер. Чыны б а қ а л д ы ң қолына түссе, қымбат сатады (Жамб., Шу) 2 (Сем.: Ақс., Абай) мықыр, тапал адам. Алдымызда келе жатқан б а қ а л кісі Әйтімнің бауыры. Өспей қалған нәрселерді де б а қ а л деп айтамыз … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
бауырқұрт — (Түрікм.: Красн., Небид., Тедж., Мары; Гур., Тең.) қойдың қалдық суды ішкеннен бауыры құрттап ауруы. Биыл б ау ы р қ ұ р т т а н қой аман (Түрікм., Тедж.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
бітеу жер — (Сем., Ұрж.) ішін кісі жүріп аралай алмайтын қалың қопалы жер. Қарағалдың бауыры кісі жүре алмайтын б і т е у ж е р (Сем., Ұрж.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі