Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
шалы — 1 (Рес., Орын.; Көкш.: Щуч., Еңб.; Қ орда, Арал; Қост., Жанг.) қамыстың түбін жерге я қарға көміп жасайтын төбесі ашық мал қора. Беріктік үшін қамысты шыбықпен буып, белуардан келетін жерден байластырады. Қарға тосқауыл болу үшін де ауылдың… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ақыр — 1 (Алм.: Жам., Кег.; Талд., Гв.; Қ орда: Сыр., Жал.; Шымк., Қызылқ.; Жамб.: Св., Шу; Қарақ.) малға шөп салатын орын, астау. А қы р ғ а шөп сал, ат жесін (Алм., Кег.). Атты а қ ы р ғ а байладым (Талд., Гв.). А қ ы р шөпті тапап баспау үшін… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
тіркіс — 1 (Монғ.; Шығ.Қаз.; Тау., Қош.) өз айтқанынан басқаға көнбейтін қыңыр, қырсық адам. Ол жасынан т і р к і с адам (Монғ.). Қора жайы жарайды, қонағасы қалай болар екен? Шалы т і р к і с еді. Бәйбішесі екеуін бір қалыпқа соққан болса, ондай бола… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
