Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
бекауыл — (ҚХР) 1. бақауыл. Б е к а у ы л оларға да тартып табақ, тойдырды түрлі мива тамақ (ҚХР). 2. патшаның қасындағы нөкер қызметкерлері. Тұр еді кей қасырау шың басында, біршене б е к а у ы л ы бар қасында (Рүс. дас.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
мәкән — (Жамб., Шу; Қарақ.; Өзб., Там.; Сем., Абай; Қ орда, Қарм.) мекен. Ата м ә к ә н і м і з осы жер (Жамб., Шу). Сонан үшеуің үш жерге барып жатыңдар, м ә к ә н д а ңд а р дейді (Өзб., Там.). Малдың белгілі м ә к а н ы болмаса, оны асырау қиын болады … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
мәңгі — (Павл., Үрлі.) жынды, есалаң. М ә ңг і итті асырауға болмайды (Павл., Үрлі.). Бұлай сөйлей берсең, жұртты м ә ң г і етесің (Павл., Үрлі.). Тіпті өзіне салса да, тап осы қазір жаяу жалпылап жүре бер десе, жүре берер еді. Онысы – әншейін м ә ң г і… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
төлчі — (Монғ.) сақпаншы, сақманшы. Қой қоздағанда төлін асырауға жәрдемдесетін адам. Малшы, т ө л ш і мүшелерінің 52,5 проценті үстіміздегі жылдың бастапқы 7 айында малын шығындатып, авангардтық міндетін орындай алмаған (“Ж. өмір”, 5.09. 1983) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
