мәңгі

(Павл., Үрлі.) жынды, есалаң. М ә ңг і итті асырауға болмайды (Павл., Үрлі.). Бұлай сөйлей берсең, жұртты м ә ң г і етесің (Павл., Үрлі.). Тіпті өзіне салса да, тап осы қазір жаяу-жалпылап жүре бер десе, жүре берер еді. Онысы – әншейін м ә ң г і н і ң қиялы ғой (Ә. Кекіл., Үркер, 429). Бұл сөз мәңку түрінде де айтылады. Азаматың маубас, м ә ң к у өлерін білмейтін, аңқау, көз алдындағыдан басқаны көрмейтін соқыр (Б. Майл., Шығ., В, 200)