- қолбақ
- (Қост.: Семиоз., Фед.; Гур., Есб.) қолғап, биялай. Жүннен тоқылғаннан көрі теріден тіккен қ о л б а қ жылырақ болады (Қост., Семиоз.). Тамақ жібергенде, қ о л б а қ салып жіберем (Гур., Есб.)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.