Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
қара шәйнек — (Түрікм.: Таш., Көнеүр.) шай қайнататын 3 4 литрлік ыдыс … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қара — азық. Астық д.м. Соғыс зардабын елдің дендеп түсіне бастағаны да биыл жаз: қант шай, қ а р а а з ы қ т ы ң көзі кеміді (Ә.Сарай, Атырау, 310). Қара ала қаз. Қаздың қара ала түсті бір түрі. Көл бетін жапқан қ а р а а л а қ а з бен қасқалдақ,… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
мизам түйнек — (Қарақ.; Өзб.) қауынның өспей пісетін күзгі түйнегі … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
көз әйнек — (Жамб.: Қорд., Жам.; Алм.: Еңб қаз., Шел.; Гур., Маңғ.; Түрікм.: Ашх., Таш., Мары; Монғ.) көзілдірік. Көзің бұлдырап, нашар көрсең, к ө з ә й н е к сал (Жамб., Қорд.). К ө з ә й н е к киген кісі кітап оқып отыр екен (Гур., Маңғ.). Сенің к ө з ә й … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
түйнек — 1 1. (Павл., Үрлі.) ешкіде болатын ауру. 2. (Сем., Ұрж.; Түрікм.: Таш., Көнеүр.) мал ауруы, әсіресе ботада жиі кездеседі. Т ү йн е к келгір (Түрікм., Таш.). Т ү й н е к келгір, қара қой үйдің киізін жұлып жеп болатын болды (Түрікм., Көнеүр.) 2 1 … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жарғыш — зат. в ет. Уақ малда болатын ауру түрі. Ешкі малы қойда болатын топалаң, күл, сарып, бөгежек, баспақ, қара түйнек, ж а р ғ ы ш, қызылшу сияқты аурулармен ауырады (Ана тілі, 25. 10. 1990, 8) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
сымшүмек — (Қарақ.) ақ шәйнек, аққұман. Шайды с ы м ш ү м е к к е салып демдеп, қайтарып барып құйың (Қарақ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
айна — 1. (Түрікм.: Небид., Ашх.) әйнек, шыны. А й н а н ы ң қаттығынан тереземіз оңдалмай тұр (Түрікм., Небид.). 2. (Түрікм.: Таш., Мары, Тедж.; Қарақ.) терезе. Маржан, а й н а н ы ң апышқасын (қ.) ащы (Түрікм., Таш.). 3. (Сем., Абай; Орал, Жән.)… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қызыл — I зат. г е о г р. Топырағы, тасы қызғылттау жер. – Жоқ, сері аға, адасып кетерсіз, бұл арада шоқ қ ы з ы л д а р көп, бір бірінен айнымайды (С.Жүнісов, Ақан сері 2, 303). Ол «Бұзау өлген» қ ы з ы л ы н а шыға беріп, бұйдасын іріккен… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
желкек — 1 1. (Алм.: Жам., Шел., Кег.; Жамб.: Шу, Мер., Луг.; Сем., Ұрж.) сүті шығып тұратын, ұзындығы бір қарыстай көк гүлді, жапырақты өсімдік. Мен ж е л к е к теруге кеттім (Алм., Жам.). Ж е л к е к т і қойдан басқа мал жемейді (Жамб., Шу). Мұнда ж е л … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
