- қар
- 1(Гур., Маңғ.) шаңырақтың шеңбері2(Орал, Орда) қаһар. Күннің қ а р ы қайтты ғой, әйтпесе манағы бір кезде адамды өртеп жібергендей еді (Орал, Орда)3(Өзб.) араластыр. Майға сөкті қ а р (Өзб.)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
