Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
аламыш — сын. Шахмат тақтасының сызығы сияқты жарыса салынған қысқа қысқа, кейде көлемді ұзын сызықтардан түзілетін өрнек … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
Шаншыкылы — Шаншыкылы древнее кочевое племя в составе Старшего жуза казахов. В литературе может упоминаться как «шанышклы», «шанышкылы», «шаншыклы», реже «чанышкылы», «чанышклы» и «чаншклы». Содержание 1 Значение 2 Символы 3 … Википедия
алакөбе — (ҚХР) аламыш, ала құла. Ертесі ел ұйқыға кірген кезде, Ит жатып түлкі түзде үрген кезде. Ай батып а л а к ө б е бұлттар қалқып – Жүрген жан байқалмайтын бірден көзге (Іле айдыны) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
далаңқай — 1. (Павл., Горьк.) өзеннің, сайдың алқабы, ояң жер. Жидек д а л а ң қ а йд а өседі (Павл., Горьк.). Бұл – дала сөзінен ң және қай жұрнақтарының көмегімен жасалған. 2. (Жезқ., Ағад.) бұтасыз, шөбі сирек ашық жатқан жер, алаң. Өзен бойы кейде қалың … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жеркепе — (Жамб.: Жам., Жуа.) жер үй. Сірә, жабайы құс ж е р к е п е д е адамдар тұратынын байқамаған ау (Ш. Мұрт., Жұлд. көп., 17). Мінеусіз ж е р к е п е л е р салған кестен, Аламыш ақ балшығы жаққан көшкен (Б. Майл., Шығ., 1 т., 35) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
