- аламат
- 1(Қ-орда: Сыр., Тер., Жал.; Қарақ.) ғажап оқиға. Ерте заманда көп а л а м а т т а р болып өтіпті Қ-орда., Тер.). [Қырғызша аламат халық басына түскен ауыртпалық, жұт (К. Юд., КРС, 45); өзб. аломат ғажап, ғаламат (Узб.-рус. сл., 1959, 32). Сөздің шыққан тегі араб сөзі ғәламәт таңқаларлық тамаша (Ар.-рус. сл., II, 1970, 684)]2(Түрікм., Небид.) ағыл-тегіл, көп. Қорғалыда биыл алма а л а м а т екен (Түрікм., Небид.)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.