керелену

Қ-орда., Қарм.; Гур., Маңғ.) ашқарақтану, жалмаңдау. К е р е л е н і п өліп барасың ба, тыныш отыр Қ-орда., Қарм.). – Жайықтан өткенде сіз тап өйтіп к е р е л е н е қоймаған шығарсыз...» – деп Курилов екі иығы селкілдеп, кеңк-кеңк күлетін (Ә. Кекіл., Үркер, 194)