зыр-зыбыл

(Гур., Маңғ.) жер-көкке тұрмайтын қашаған. Торы ат деген з ы р-з ы б ы л хаюан (Гур., Маңғ.). Таң атқанша ит арқасы қияннан бір-ақ шығатын з ы р-з ы б ы л құла біреу әдейі қазықтап қойғандай ауылдың көк желкесіндегі қарағанды жүлгеге қадала қапты (Ә. Кекіл., Құс қан., 267)