зәуде

(Жамб., Луг.; Шымк., Лен.) анда-санда, оқта-текте. З ә у д е бір қонақ келіп қалса, үй қожасы ұялып қалады (Жамб., Луг.). Ол ауылға з ә у е д е бір келеді (Шымк., Лен.). Тек з ә у д е бір қыз күніндегі... арманы ойына оралғанда әлдене ішін тырнап-тырнап кетеді (А. Нұрм., Құл. аж., 245). Жаман айтпай жақсы жоқ, з ә у е д е тінтіп тауып алса, өзімдікі дегейсің (Ғ. Мұст., Көз көр., 152)