- жылт
- (Гур., Есб.) жылпос, жылпылдаған, қу, айлакер. Ол бір ж ы л т еткен адам (Гур., Есб.)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
жылт
Смотреть что такое "жылт" в других словарях:
жылтқыз — жылт етістігінен жасалған өзгелік етіс. Жеңіл қолтық отын әкеліп, үйді ж ы л т қ ы з д ы м (Б. Майлин, Таңд., 280) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
жылтқызу — жылтқыз етістігінің қимыл атауы … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
жылт жоқ — (Көкш.: Еңб., Щуч.; Шығ.Қаз., Күрш.) сана сезім жоқ, түйсік жоқ. Осы балада ж ы л т ж о қ (Көкш., Еңб.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жылт шығармау — (ҚХР) ешнәрсені көрсетпеу, сыр ашпау … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
гежім — (Өзб., Ташк.) шашақ. Атжабудың, орамалдың, айналасына ұстайтын шашақ. Қып қызыл жіпек г е ж і м жылт жылт көрінді (Таш., Аққ.). [Өзбекше гажим (Узб. рус. сл., 1959). Бұл сөз оңтүстік өлкенің біраз жерінде кәжім] … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
нәзік — 1 (Түрікм.: Көнеүр., Таш.) нашар. Осында бір тексерушілер келіп, істерің н ә з і к деп кетіпті дегенді естідік (Түрікм., Таш.) 2 (Өзб., Ташк.) моншақтың майда түрі. Төсек арасындағы жастықтың н ә з і кт е р і жылт жылт етеді (Өзб., Ташк.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
шабыра — 1 1. (Түрікм.: Таш., Көнеүр., Тедж., Мары) ешкі терісінен жасалған былғары. Мәш тігуге ш а б ы р а д а н әздігі жоқ (Түрікм., Тедж.). 2. (Өзб.) жұқа былғары, шегірен. Құлақшынның ш а б ы р а с ы жарыққа жылт жылт етеді (Өзб.) 2 (Қост., Об.; Ақт … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жылтыраушылық — зат. Жылтырағандық, жылт жылт еткендік. Ж ы л т ы р а у ш ы л ы қ асыл тастардың бәріне тән қасиет (Қаз. әдеб., 12. 06. 1995, 2) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
жылтырлау — I жылтырла етістігінің қимыл атауы. II сын. Жылтырақ; жылт жылт еткен … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
шипаңда — … Мезгіл мезгіл ш и п а ң д а ғ а н д а ғана құйрықтарының сарықұла шашақтары күн көзінде жылт жылт шалынады (Ж.Нәжімеденов, Кішкентай, 186) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
