шабыра

1

1. (Түрікм.: Таш., Көнеүр., Тедж., Мары) ешкі терісінен жасалған былғары. Мәш тігуге ш а б ы р а д а н әздігі жоқ (Түрікм., Тедж.). 2. (Өзб.) жұқа былғары, шегірен. Құлақшынның ш а б ы р а с ы жарыққа жылт-жылт етеді (Өзб.)

2

(Қост., Об.; Ақт., Қараб.) көрші. Бұл кісі бір кезде менің ш а б ы р а м болған (Қост., Об.). [Орыс тілінде шабер сөзі «көрші» мағынасында қолданылады (Толк. словарь русского языка, т. ІВ)]

3

(Қост., Жанг.) қалқа; қар тоқтату үшін қадалған қамыс

4

(Қ-орда: Қарм., Шиелі; Ақт., Шалқ.) күрке, қос. Ат ш а б ы р а н ы ң қасында байлаулы тұр Қ-орда., Қарм.). Күн өтіп ауырып қаларсың, ш а б ы р а ғ а кіріп отыр (Ақт., Шалқ.)

5

(Жамб., Жам.; Алм., Жам.) шыбықтан тоқылған ыдыс, себет. Қораның есігіне ш а б ы р а тоқу керек еді (Алм., Жам.)