- шабыр
- (Қар., Шет) қырқалы, адырлы, ойлы-қырлы жер. Оның үйі ш а б ы р д ы ң ішінде еді (Қар., Шет)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
шабыр
Смотреть что такое "шабыр" в других словарях:
шабыр — зат. Ағаш пен бұтасы, өсімдігі сирек өсетін жер … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
шабыр-шобыр — аваз ияр. Бик эре тамчыларның яки су агынтысының каты әйбергә көчле бәрелүеннән барлыкка килгән тавышны белдерә … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
шабыр-шыбыр — аваз ияр. Бик эре тамчыларның яки су агынтысының каты әйбергә көчле бәрелүеннән барлыкка килгән тавышны белдерә … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
шабырдау — (ШАБЫРДАТУ) – 1. Шабыр шобыр иткән тавыш чыгару 2. рәв. ШАБЫРДАП – Тоткарланып, буылып торган су яки башка сыеклыкның кинәт зур басым астында шаулап агып чыгуы тур. ШАБЫР ТИРГӘ БАТУ … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
шыбыр — I. и. Һава тутырылган карын капчыктан торган музыка коралы. II. ШЫБЫР ТИРГӘ БАТУ – Шабыр тиргә бату … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
қарабарқынды — сын. Қарабарқын өскен, қарабарқыны қалың. Өзектің ішінің кей жеріне жиде, жыңғыл, сексеуіл қалың өскен. Кей жері қ а р а б а р қ ы н д ы ала шабыр (Қ.Омаров, Әке, 19) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
