Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
мырыңдас — мырыңда етістігінен жасалған ортақ етіс. Көрші бөлме көп уақытқа дейін маза бермей м ы р ы ң д а с ы п шыққаны (Д.Досжанов, Жолбарыс, 22). Көңіл көрігі қызбай, дейді дейдімен м ы р ы ң д а с ы п, екі еркек күрең қабақ болып отырысып төсекке бас… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
мырыңдасу — мырыңдас етістігінің қимыл атауы … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
мырыңдау — мырыңда етістігінің қимыл атауы … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
мыры — мест. этот Гъунэгъу дэдэу щыт пкъыгъор къегъэлъагъо Мыры сэ зыфэсIуагъэр Ар зиIэшIагъэр мыры … Адыгабзэм изэхэф гущыIалъ
мырықты — сын. Мырық өскен, мырығы мол. Алдыңғы жақтағы ауылдың теріскей беті м ы р ы қ т ы ойпаң (Лен. жас, 15.05.1985, 3) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
мырық — (Түрікм.: Красн., Небид., Жеб., Ашх., Таш.; Орал) маңқа, боқмұрын. М ы р ы қ тоқалға бой беріп қойғаның (Түрікм., Таш.) Пәле! Мына м ы р ы қ не дейді (Т. Ахт., Дала., 274). [Өзбекше майрик (Узб. рус. сл., 1959); қарақ. мыррық (Карак. рус. сл.,… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
мырың — (ҚХР) ынжық, ез. Ол нағыз м ыр ы ң н ы ң өзі («Сөз сан.») … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
мырың — сын. жерг. Мылжың, езбе. – Болымсыз туған м ы р ы ң неме, мені бір іздеп те келмеді (Ш.Мұртазаев, Жұлдыз көпір, 207) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
мырыңда — ет. жерг. Мыжып көп сөйлеу, езу. «Бұл заманда бар байлық ақшада. Кассада ақшаң тұрса, көңілім тоқ», деп м ы р ы ң д а й д ы (О.Сәрсенбаев, Жақсының көзі, 238) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
жұмырық — зат. Саусақтары жұмылған қолдың басы … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
