- жары болу
- (Гур., Маңғ.) қақ бөліп алу, тең етіп бөліп алу. Соғымға жіберген түйеңнің етіне екеуміз ж а р ы б о л а л ы қ (Гур., Маңғ.)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
жары болу
Смотреть что такое "жары болу" в других словарях:
түндік — зат. Киіз үй бөлшектерінің бірі. Түндік төрт бұрышты ақ киізден жасалып, шаңырақ үстіне жабылады.Түндіктің төрт бұрышына бау тағылып, сол баулармен үйдің белбеуіне байланып қойылады. Түндікті түнде жабады да, күндіз үйдің іші жарық болу үшін оны… … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
Вайшешика — (санскр. вишеша – ерекшелік, айырмашылық) – үнді философиясының классикалық кезеңіндегі индуистік философиялық мектеп, алты даршаналардың (І мыңжылдықтың ортасына қарай Үндіде қалыптасқан философиялық мектептердің) бірі. Мектептің бұлай аталуына… … Философиялық терминдердің сөздігі
бие — зат. Жылқы малының құлындайтын аналығы. Айғырдан ерте шыққан тай байтал дұрыс өсе алмайды, кейде тіпті өсу мүлде тоқталады, өйткені қоректік заттардың көпшілігі құрсақтағы құлынның өсуіне кетеді. Бие белгілі кезеңде ғана айғырды жақындатады.… … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
жар — 1 (Орал: Казт., Қара., Орда, Жән., Чап.; Ақт.: Қараб., Шалқ., Ойыл, Байғ.; Гур.: Есб., Маңғ., Мақат; Қ орда, Арал; Рес., Орын.; Қарақ.) үйдің қабырғасы. Ж а р д а ілулі тұрған кімнің пальтосы? (Орал, Казт.). Ж а р газетіне оның суретін салып… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жінігу — (Монғ.) 1. ет қанталап босау. Қатты желіп келгендігі ме, ту биенің еті ж ін і г і п кетті (Монғ.). 2. әуре болу, әурелену, асығып үсігу. Әділ қоғам құрмаққа, жанталаса ж і н і к т і к (“Шұғыла”, 1992, №4, 19). Амалы таусылып, апшысы қуырылған… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
бет — алдыңыздан жарылқасын! Құдай оңғарсын, сәтін берсін! Жолы да, атағы да үлкен Ғафаңа (Ғафу): Б е т а л д ы ң ы з д а н ж а р ы л қ а с ы н! дедім (Қаз. әдеб., 15.06.1973, 2). Бетке күйе жағу. этногр. Күнәлі адамға тағайындалған жазаның бір түрі. Б … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қозы — I зат. астр. сөйл. Қой. Үркердің үстіңгі жағында тұратын, аса жарық емес қос жұлдыз бар. Оны – Тоқты, Қ о з ы немесе Қой, Қошқар деп те атайды (Х.Әбішұлы, Аспан сыр, 151). Сөздікте қамтылмай қалған кейбір астрономиялық атаулар бар. Олар: Қос… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
