жінігу

(Монғ.) 1. ет қанталап босау. Қатты желіп келгендігі ме, ту биенің еті ж ін і г і п кетті (Монғ.). 2. әуре болу, әурелену, асығып-үсігу. Әділ қоғам құрмаққа, жанталаса ж і н і к т і к (“Шұғыла”, 1992, №4, 19). Амалы таусылып, апшысы қуырылған Дагданның әйелі ж і н і г і п ұрсып қала берді (Д. Нац., Шығ., 162). Аспаптарын сақадай-сай әзірлеп, маскасын киген бас хирургтің әмірімен көмекшілері ж і н і г е жүгірісіп, толғатқан ананы қаумалай бергенде электр жарығы жалп ете түсті («Шұғыла», 1983, №1, 47)