жалақ

жалақ
(Сем.: Абай, Ақс., Көкп.; Шығ.Қаз.: Қатон., Глуб.) ащылы сортаң жер. Мал ж а л а қ қ а иірілді (Сем., Абай). Ж а л а қ жер ащылы болады (Шығ.Қаз., Қатон.)

Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. . 2005.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Смотреть что такое "жалақ" в других словарях:

  • жалаңаш — тұқымды өсімдіктер. бот. Тұқымы көзге көрініп тұратын өсімдіктер тобы. Барлық ж а л а ң а ш т ұ қ ы м д ы ө с і м д і к т е р г е – ағаштар мен бұталар жатады (Биология, 211) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • жала қою — (Тау., Қош.) жала жабу. Ол Асқарға ж а л а қ о й ы п т ы (Тау., Қош.) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • жалаң — 1 (Ақт., Ырғ.) арқалық, шығырдың үстіне салған салдау. Суоқтың (қ.) бір жағын ж а л а ң ағашқа бекітеді (Ақт., Ырғ.). Ж а л а ң д ы жуан ағаштан жасайды (Ақт., Ырғ.) 2 (Сем., Абай) жалаңдаған, жалмаңдаған. Ол бір ж а л а ң бай болатын (Сем.,… …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • жалаңқат — 1 (Жамб.: Жуа., Жам.) жартымсыз. Ташкентке түнде тұңғыш рет ж ал а ң қ а т жұқалаң қар жауып, арты қалың тұманға айналған (Ш. Мұрт., Жұлд. көп.) 2 (Гур., Маңғ.) жалаң қабат. Киген тоның ж а л а ң қ а т, Ысқатта бар саламат (Ақтан., Құнанторыс) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • жалаңқия — 1 (Түрікм.: Ашх., Таш., Тедж., Мары) сұрқия, сұм. Бұлардың көбі ж а л а ң қ и я келеді (Түрікм., Таш.). [Қарақалпақша жалаңкая (Карак. рус. сл., 1958); өсекшіл, жалдап (М. Қашқ., III, 382)] 2 (ҚХР) тақыр тау. Ж а л а ңқ и я жартаста тартты көкпар …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • жалаңашталу — жалаңаштал етістігінің қимыл атауы …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • жалаңаштандыр — жалаңаштан етістігінен жасалған өзгелік етіс (Ә. Нұршайықов, Ақиқат., 65) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • жалаңаштандыру — жалаңаштандыр етістігінің қимыл атауы …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • жалаңаяқтану — жалаңаяқтан етістігінің қимыл атауы …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • жалаңтөстену — жалаңтөстен етістігінің қимыл атауы …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • жалаңаяқтан — ет. Аяқкиімін шешіп тастау, жалаңаяқ жүру. Иесіз ескі тамнан ж а л а ң а я қ т а н ы п, жалаңбастанып қаштым (Ж. Қорғасбек, Жынды қайың, 52) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»