Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
жайлақ қора — (Монғ.) ашық қора, қамауы жоқ қора … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жайлақтану — (Монғ.) жайдақтану, тегістелу. Ол жар ж а й л а қ т а н ы п, құз құлағанша мөңкитін жылқы (Монғ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жайлақтату — (Монғ.) 1. жайдақтату, тегістету. 2. жұмсарту. Тек көшіп қонған етек басты, тіршілікпен қат қабат өмірдің арпалысында жүріп иқуатын таппағандық қой – деп сөз аяғын түйетайды етіп, ж а йл а қ т а т п а қ болды (С. Тәу., Арм. тау, 122) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
Жайлауов, Талгат Бакытбекович — В Википедии есть статьи о других людях с такой фамилией, см. Жайлауов. Позиция крайний нападающий Хват клюшки правый Рост … Википедия
абалақтау — (Сем., Ақс.) абдырау, сасқалақтау. Көңілін қатер жайлағанымен, түршігіп қорыққан да жоқ, абдырап, а б а л а қ т ағ а н да жоқ (М. Мағ., Алас., 642) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ала бас — (Қ орда: Қарм., Жал.) түйе (нар, атан, бура, қоспақ). Будан тұқымдарында, көбіне, жасы келе, бас жүнінің қылшықтары ақ, сары, бозаң, қоңыр болып өседі де аласы басым (көбірек) болғандықтан мұндайларды ала бас түйе атайды. Бай Маман – әкем аты,… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жалбас — (Монғ.) жалды, жалы мол, жалы күзелмеген. Жалы жер сызған ж а л б а с жуан жирен айғыр үйірінен сытыла шығып бұның қасынан шаңға көміп өте берді (Церендор. Е. ул., 23). Арқан бойы алда келе жатқан Серікболдың астындағы ж а л б а с торы бір… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
науыт болу — (Көкш., Еңб.) қирау, қырылу, еңбегі зая кету. Патшаның әскері н ау ы т б о л ы п кете жаздады (Көкш., Еңб.). Су қырға шықпай қалса, н а у ы т б о л ғ а н осынша еңбек шәңгерей мен шығанақтың басын қоса әкетпек (Н. Байғ., Таңд. шығ., 137) Патша… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
бұта-қараған — зат. Қауқиып өскен, әр түрлі бұта. Былқылдаған қорыс та, б ұ т а қ а р а ғ а н да бұйым болған жоқ (Қ. Ысқақ, Тұйық, 152). Алдарынан б ұ т ақ а р а ғ а н, ептеп жапырағынан айрылып, сидаңданған терек, ақ балтырлы қайыңдар ұшыраса бастады (О.… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
дара — I зат. Басқа жерлерден ерекшеленіп тұрған жер (сай, сала, жыныс, т.б.). Қазақтар тау аңғарындағы мұндай молынан созылған жазық алапты «д а р а» да деп атайтын (Ә. Асқаров, Таңд., 280). Мына д а р а д а арғы аталарымыздың оза көшіп, кең жайлаған… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
