әйтеу

(Монғ.; Сем.: Абай, Шұб., Аяг.; Тау., Қош.) әйтеуір. Қыстай ауырып, ә й т е у өлмеге соң отырмын (Монғ.). Ә й т е у қалай болған күнде де бір суқансыз адам екені бірден көрініп тұрады (С. Мұрат., «Жұлдыз», 1988, №2, 41). Ә й т е у жыл бойында бір бітсе болды ғой деп жайбарақаттануға әсте болмайды («Ж. өмір», 30.03.1987). Қайсыбіреулер қасиетті астың, адам мейірін қандыратын шипалы сусынның кәдір-қасиетін кетіріп ә й т е у бір қымыз деген атпен тұтынушыға жөнелтіп жатады («Ж. өмір», 4.06.1987). Ә й т е у жыл бойы ат үстінен түспей арпалысудың арқасында Асыдан Аягөзге де жеттік-ау ә й т е у! (С. Тәу., Ақыр Жән., 90). Әлде Жәкемнің іші пысып, ән нәрсені қиялдап кетеме екен. Ә йт е у ат үстінде ерекше аруақты (С. Тәу., Ақыр Жән., 307). Жан туар, туған өлер, бәрі жоғалар Бәрі де бір құдайға ә й т е у барар. Мен енді ақыреттен амандасам, Опасыз сұм дүниемен жамандасам (Ақыт, 141). Құр жүрмейік ә й т е у қару ғой деп балалар көсеу, сібірткі де ұстай салған (“Шұғыла”, 1992, №2, 96)