- алал
- (Шығ.Қаз., Күрш.; Сем.: Абай, Шұб., Аяг., Ақс., Көкп.; Гур., Маңғ.; Алм., Кег.; Тау., Қош.; Түрікм., Таш.; Монғ.) адал. А л а л д ы қт ы ң түбі адамдық (Шығ.Қаз., Күрш.). Істің а л а л ы н а келгенде мәселе осылай шешілу керек (Сем., Көкп.). Бүгін «А л а л д ы қ сыны» деген кино болады (Гур., Маңғ.). Өкіметке әйтеуір, шамамыз келгенше а л а л еңбек еттік (Түрікм., Таш.). Ақшаның а л а л ы тұр ғой арамы қолға түсіп тұр ма?! Болса аянайын ба-ей! (С. Тәу., Ақыр. Жән., 275). Құдайдан сұра жігіттер, Адамға тұрма үңіліп. Анық а л а л тамақ сол – Табан ақы, маңдай тер (Ақыт, 9)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.