- әйкел
- 1(Түрікм.: Красн., Небид., Ашх., Мары, Тедж.; Гур., Маңғ.) құдықты шегендеу үшін салынатын, ортасы тесік, дөңгелек тас. Маған колхоз бастық ә й к е л әкелуді тапсырды (Түрікм., Красн.). Қой терісінен әдейі істелген күбідей қауғаны құлаштап ә й к е лг е жақындатқанда, жаңағы жас әйел оны қағып алып, суды астауға құяды («К-з жолы», 30.06.1957). Әкем, Самат ағам үшеуміз астаудағы суға беті-қолымызды жуып, ә йк е л д і ң көлеңкесіне тамақтануға отырамыз (Ә. Кекіл., Құс қан., 238). [Өзбекше ойкулча дөңгелек жүзді (Узб.-рус. сл., 1959)]21. (Қост., Жанг.; Ақт.: Жұр., Ключ.; Қ-орда: Қарм., Сыр.) балалар ойынының аты. Балалар ә й к е л ойнап жатқан шығар (Қост., Жанг.). Келеміз қартайғанша шамсыздықпен, Балалар ә й к е л қаққан мұлтындай-ақ (қ.) (О. Шор., Жас. өс., 54). 2. (Ақт., Ключ.) шүлдікті таяқпен бірінші рет ұру3(Талд., Қарат.; Қар., Нұра) кітап-қағаз салатын сөмке. Омар қарт баласына ә й к е л сатып әперді (Қар., Нұра). Біздің балаға да ә й к е л сатып беру керек еді (Талд., Қарат.)4
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.