- дыр
- 1(Гур.: Есб.; Маң., Маңғ.) 1. ірі, зор, үлкен. Балаң д ы р жігіт болыпты ғой (Гур., Маңғ.). 2. үлкен жуан қамшы. Атқа мінгенде д ы р қолға ұстауға қолапайсыздау кішкентай қамшы ұстау керек (Орал, Жән.)2(Сем., Ұрж.) зор атаққа, беделге ие адам. Ол өзі бір д ы р болған кісі (Сем., Ұрж.)3(Рес., Қалм.) дұрыс. Білгенге д ы р, білмегенге жыр (Рес., Қалм.)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.