- дыбыл
- (Маң.: Маңғ., Шевч.; Ақт.: Ойыл, Ырғ.) дыбыс, дабыл. Есікті ептеп ашсам, үйде біреудің д ы б ы л ы шығады (Ақт., Ойыл). Олар көтеріліс жасаған елдің д ы б ы л ы н а н қорқып Ырғызға келді (Ақт., Ырғ.). Осы қойшының д ы б ы л ы көп шығады, соған қарағанда қоздаған қойының жалқысы жоқ па дейм (Маң., Маңғ.)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.