Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
диуана — зат. діни Ырзығын көктен тілеп кәсіпсіз жүретін діндар, тақуа адам … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
Ходжа (род) — У этого термина существуют и другие значения, см. Кожа (значения). Ходжа, Кожа (каз. қожа,узб. Xojalar), в Средней Азии человек, ведущий свое происхождение от арабских миссионеров ислама. Клич Алла! Содержание 1 Исх … Википедия
Кожа (казахский род) — У этого термина существуют и другие значения, см. Кожа (значения). Кожа (каз. қожа) человек, ведущий свое происхождение от арабских миссионеров ислама. Не относятся ни к одному из жузов и считаются духовной… … Википедия
БУРКУТ-БАБА — Буркут дивана, в мифологии туркмен «хозяин» дождя. Персонаж доисламского происхождения, в его образе переплелись черты древних земледельческих и шаманских божеств. Б. б. погоняет облака плетью, отчего и происходят гром и молния. Б. б. извещали,… … Энциклопедия мифологии
ДИВАНА — в мифологии туркмен и татар, таджиков, узбеков (девона), азербайджанцев (диванδ), башкир (диуана), киргизов (дубана, дувана, думана), казахов (дуана), каракалпаков (дийуана) юродивый, считающийся святым (суфием). Термин «Д.» (от тадж. перс.… … Энциклопедия мифологии
Мухаммад ибн аль-Ханафия — Мухаммад ибн Али (Ханафий) третий сын имама Али, на счет его происхождения есть много споров и противоречий: 1. В одном из боевых походов Али одерживает победу над царицей Ханафия, которая правила городом под названием Рум (не путать с Римом).… … Википедия
дуана — ир. зат. сөйл. Диуана … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
шайқы — зат. Елді күлкіге қарық қылып жүретін кезбе, диуана … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
дарқан — 1. (Маң.: Маңғ., Шевч.) диуана, дәруіш. Өй, оның сөзі құрсын, ол бір жүрген д а р қ а н ғой (Маң., Маңғ.). Жұмақта жүрген д а р қ а н ғ а а й, Балағат сөзді көп айтып, Құрыстырдың арқамды ай. Аямады барларын, Қашаған д а р қ а н болды деп, Қойға… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қаландар — 1 (Ауғ.; Ир.) кіреші. Қ а л а нд а р арбамен, ат, түйе сияқты көліктермен кіре жасайды (Ир.). Қ а л а н д а р қауын артар арбасына (Ауғ.). Ауғанда болса, бір қыстақтан бір қыстақтың арасына дүнианы апаратын қ а л а н д а р һәм бар (Ауғ.). 2 дінді … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
