- бұлқайыр
- (Орал, Қара.) сабағы жапырақтап шығатын дәрі өсімдік (шөп). Ісік шыққан балаға б ұ л қ а й ы р тарт! (Орал, Қара.)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
бұлқайыр
Смотреть что такое "бұлқайыр" в других словарях:
Айыр — Координаты: Координаты: 49°44′53″ с. ш … Википедия
айыр шалбар — айыр балақ … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
айырғыз — айыр етістігінен жасалған өзгелік етіс … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
айырғызу — айырғыз етістігінің қимыл атауы … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
айыр тайлақ — Қ орда., Қарм.) таза нәсілді айыр бура мен айыр інгеннен туған қос өркешті, сымбатты, үлпек жүнді, көз қызығатындай тайлақ. Мұны кейбір аймақтарда әлі де «жампоз тайлақ» деседі. Мына т а й л а ғ ы ң а й ы р д ы ң жампозы екен, кітап ұстап,… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
айыр түйе — зат. Қос өркешті түйе. Түйе тұқымының бір түрі. Қазақ, қалмақ және монғол түйелері болып бөлінеді. Бұлардың ең көбі қазақ түйесі; ол қалмақ түйесінен кішілеу, монғол түйесінен ірірек. Қазақстанның әр облысында өсірілетін айыр түйе ірілігі жағынан … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
айыр ағаш — (Шығ.Қаз., Ү Н.) айыр. А й ы р м е н мал айдағаны несі, онымен шөп үйеді (Шығ.Қаз., Ү Н.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
айыр бота — Қ орда., Шиелі) айыр түйелердің қос өркешті ботасы. Раушан а й ы р б от а с ы н жайылымнан жетектеп әкелді де, киіз үй көлеңкесіне байлай салды Қ орда., Шиелі) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
айыр қоспақ — Қ орда., Шиелі) өсетін жердің табиғатына, жергілікті тілдік қолданысына қарай қоспақтан айыр түйе түріне ауа бастаған қоспақ будан. Оның атасы – таза бура, енесі – мырза қоспақ … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
айыр түйе — Қ орда., Жал.) екі өркештің арасы екі кісі еркін орналаса алатын, екі өркешінің үлкендігі бір біріне шамалас келетін таза тұқымды түйе. А й ы р т ү й е л е р географиялық орнына қарай: Монғолиялық, Қазақстандық, Астрахандық (қалмақы), Орта… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қайыр салу — (Гур., Маңғ.) қайыр ету. Не өзі киіп ішіп қызығын көрмеген, не ешкімге қ ай ы р с а л м а ғ а н байлар құр малды мыңдап айдағанына мәз болып дүниеден өткен (Гур., Маңғ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
