бейуаз

1

(Шығ.Қаз., Тарб.) бөгде, қалыс. Сіз б е й у а з адамсыз ғой! (Шығ.Қаз., Тарб.)

2

(Монғ.) бейқам, момын. Ма- ңайындағы б е й у а з жатқан елді тонап, өлімге, қайғы-қасіретке душар етті (Монғ.). Қарапайым уранхай халық б е й у а з қазақтарды құшақ жая қарсы алды (Ә. Мініс, А. Сарай, 15)