- бейсеубет
- (Орал: Чап., Жымп., Жән.; Қост.: Жанг., Об.) мезгілсіз, бет алды, ретсіз. Егіс маңында б е й с е у б е т шылым тартпаңыз (Орал, Жән.). Егінде б е й с е у б е т жүрген мал кімдікі? (Қост., Об.). Х. Есенжановта) – бейсеуіт. Көшеде ешбір б е й с е у і т жүріс те, қимыл да көзге түспейді (Х. Есен., Ақ Жай., 44). қ. бексеубет.
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.