- ыңыршақ
- 1(Сем.: Ақс., Көкп., Абай) арық, нашар. Сенің мініп жүргенің бір ы ң ы рш а қ ат қой (Сем., Ақс.)21. (Алм., Шел.; Қ-орда: Жал., Сыр.) ашамай, өгізге не атқа салынатын ер тәріздес құрал. Өгізге ы ң ы р ш а қ сал (Алм., Шел.). Бұрын өгізге ы ң ы р ш а қ салып, үстіне жүк артатынбыз Қ-орда., Жал.). Қызыл өгізге әкем ы ң ы р ш а қ ерттейді. Мінгенің қиқы-шиқы ы ң ы р ш а қ ер (Б. Соқ., Біз де бал. бол., 46). 2. (Рес., Орын.; Қост.: Об., Торғ., Жанг.; Алм.: Кег., Шел.; Шығ.Қаз., Зайс.; Жамб., Шу) ершік. Ы ң ы р ш а ғ ы н тастап кеттің бе? Ы ң ы р ш а қ пен доғаны ала шық (Орын., Бөр.). Ы ң ы р ш а қ қ а кереге артып келеміз (Алм., Кег.). Бұрын өгізге ы ң ы р ш а қ ерттеп, үстіне жүк артатын (Шығ.Қаз., Зайс.). Ы ң ы р ш а қ т ы өгізге арта салып мінетін (Жамб., Шу)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.