Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
қыршаңқы — зат. Жылқыда болатын (қышыма) ауру; қотыр … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
қырша — (Қост., Фед.; Көкш.: Щуч., Еңб.) балқарағай, балапан ағаш, жас қарағай. Үй өзенінің екі беті аудым аудым жас қ ы р ш а л а р (Қост., Фед.). Ана тоғайда қ ы р ш а л а р өсіп тұр (Көкш., Щуч.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ыңыршақ — көру. жерг. этногр. Күйеу жігітке қыздың әке шешесі беретін кәде сый; күйеуаяқ. Күйеу жігіттің «ы ң ы р ш а қ к ө р у» жолына ата енесі ерекше мән береді, яғни әл ауқаттарына қарай ат міндіріп, шапан кигізіп, тіпті сауындық, сойыстық мал айдатады … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
шұқыршақ — зат. Кішкентай шұқыр … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
ыңыршақ — зат. Өгізге жүк тиеу үшін ерттелетін, ағаштан жасалған биік ер … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
ақыршақ — (Ауғ.; Ир.) ақырзаман. А қ ы рш а қ болғанда баланың бәрлері жер бетіне шығады (Ауғ.; Ир.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ыңыршағы шыққан — (Жезқ., Ағад.) арық, көтерем. Бұл сиырдың ы ң ы р ш а ғ ы ш ы қ қ а н мал ғой (Жезқ., Ағад.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ыңыршақ — 1 (Сем.: Ақс., Көкп., Абай) арық, нашар. Сенің мініп жүргенің бір ы ң ы рш а қ ат қой (Сем., Ақс.) 2 1. (Алм., Шел.; Қ орда: Жал., Сыр.) ашамай, өгізге не атқа салынатын ер тәріздес құрал. Өгізге ы ң ы р ш а қ сал (Алм., Шел.). Бұрын өгізге ы ң ы … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ыңыршақ ер — (Жамб.: Сар., Тал.) желқом ер. Аттың ы ң ы р ш а қ е р і жоқ (Жамб., Сар.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
Кадырша — Деревня Кадырша башк. Ҡаҙырша Страна РоссияРоссия … Википедия
