- шуалаң
- (Жамб., Жам.) ұзын, шұбалаңдаған, салаңдаған. Бір күні сол оқушы әйелді де ш у а л а ң тілімен бір «сыйлап» салғаны ғой («Кол-шы», 1937, №56)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
