- шуал
- 1(Түрікм.: Красн., Ашх., Гяу., Таш., Көнеүр., Тедж.; Маң., Маңғ.; Өзб.) үлкен қап (қанар). Қырыққан жүндерді салатын ш у а л жетіспей тұр (Түрікм., Тедж.). Екі үлкен ш у а л тезек әкелдім (Маң., Маңғ.). Қырқым қорасынан жүк тығылған ш у а лд а р бірінен соң бірі домалап шығып жатыр (Өзб.). [Әзірбайжанша шуал үлкен қап; пар. жабу (Л. Буд., І, 490)]. 2. (Қарақ.) қап, қапшық2(Сем., Абай) шошала, кілет. Астық ш у а л д а тұр (Сем., Абай)3(Қарақ.) кереге басына ілулі тұратын киім-кешек салатын тоқыма, түкті қалта
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.