- шобық
- 1(Маң.: Маңғ., Шевч.) жүгерінің собығы, басы. Жүгерінің дәнін үгіп алып, ш об ы ғ ы н отқа жағады екен (Маң., Маңғ.)2(Маң.: Маңғ., Шевч.) сәбіз тәрізді жабайы өсімдік, басын балалар отқа көміп жейді. Ш о б ы қ құмды жерге шығады (Маң., Маңғ.). Торғай жағында мұны көсік деп атайды
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.