шақ

1

(Орал, Казт.; Ақт., Ойыл; Рес.: Орын., Волг.; Қост., Жітіқ.) шаққа, әрең, зорға. Осында ш а қ келдім. Ш а қ бітірдім ғой мынаны (Орын., Ад.). Өзім шаршап жатып едім, сендер есік қаққанда ш а қ тұрдым (Орал, Казт.). Аттың тартпасы ш а қ жетті (Ақт., Ойыл). Талай рет ұшып түрегеле жаздап, тек қана өзін-өзі тежеумен ш а қ-ш а қ ұстап отыр еді (Ә. Нұрп., Күт. күн., 46). Оқуға ш а қ түстім (Қост., Жітіқ.). Өткен жылдың пай жинау, кооперацияға мүше тарту планы 68-50%-ке ш а қ жеткен («Күріш.», 1942, №3)

2

(Шымк., Мақт.) бұтақ (мақта туралы). Мақтаның ш а ғ ы н сындырмау керек (Шымк., Мақт.). қ. шақа 1.

3

(Шымк., Түлк.) шағын, кішкене. Ауырып өлген – денесі ш а қ қызыл қасқа қозы екен (Шымк., Түлк.)

4

(Алм., Кег.) арбаның дөңгелегі. Арбаның бір ш а ғ ы сынып қапты, жөндету керек (Алм., Кег.)

5

(Өзб.) мүйіз. Қошқардың ш а ғ ын а н ұстап мойнын қайырып жіберді (Өзб.)