- чыны
- (Ақт.: Ырғ., Шалқ., Жұр.) бөтелке. Ч ы н ы деген төсек астында қатарласып тұр (Ақт., Жұр.)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
уены-чыны — җый. Шаярту катыш җитдилек, җитдилек катыш шаярту. УЕНЫ ЧЫНЫ БЕРГӘ (БЕЛӘН) – Ярым шаяртып, ярым җитди … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
аяқ чыны — (Монғ.) үлкен кесе … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
кішкене чыны чәйнек — (Монғ.) аққұман, шәй шығаратын ыдыс … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
Галиев, Шаукат Галиевич — В Википедии есть статьи о других людях с такой фамилией, см. Идиятуллин. В Википедии есть статьи о других людях с такой фамилией, см. Галиев. Стиль этой статьи неэнциклопедичен или нарушает нормы русского языка … Википедия
маһият — иск. кит. 1. Нәр. б. табигый хәле, сыйфаты 2. Нәр. б. төбе, чыны, үзлеге, асылы … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
гуня — 1. варсістая шарсцяная коўдра або пакрывала; 2. старая вопратка; лахманы; 3. верхняя вопратка з аўчыны … Старабеларускі лексікон
збитень — верхняя вопратка са збітай аўчыны … Старабеларускі лексікон
бақал — 1 (Жамб., Шу) ұсақ түйек сататын саудагер. Чыны б а қ а л д ы ң қолына түссе, қымбат сатады (Жамб., Шу) 2 (Сем.: Ақс., Абай) мықыр, тапал адам. Алдымызда келе жатқан б а қ а л кісі Әйтімнің бауыры. Өспей қалған нәрселерді де б а қ а л деп айтамыз … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
зауымен — (Алм.: Кег., Нар., Еңб қаз., Шел.) әдейі. Осы жолы ол з а у ы м е н келіп еді бір чыны чәй бермеді (Алм., Нар.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
чағу — (Шығ.Қаз.: Тарб., Зайс.; Монғ.) сындыру, қирату. Қолымнан түсіп кетіп, төрт бес чыны бірақ ч а ғ ы л д ы (Монғ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі