- ұйма-жұйма
- (Монғ.) үйме-жүйме. Күзеуге енді бірер күннен соң ұ й м а-ж ұ й м а қалың ауыл қонып қалғанын көресің (Монғ.)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
ұйма-жұйма
Смотреть что такое "ұйма-жұйма" в других словарях:
құйма — сақина. Металды ерітіп, арнаулы қалыпқа құю арқылы жасалған сақина. Таза күмістің өзінен жасайтын бұрама білезік, қ ұ й м а с а қ и н а сияқты заттар болмаса, басқа мүліктерді әшекейлеу үшін алдымен күмісті сымға тартып алушы еді. (Жұлдыз, 1973,… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
ұйма — батпақ. Қалың батпақ, ми батпақ; ұйық. Жолсыз, ұ й м а б а т п а қ, ондаған өзен арқылы трубасы төселген мұнай құбыры салынды (Соц. Қаз., 10. 08. 1973, 1) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
құйма — зат. Балқытылған металды қалыпқа құйып қатайту нәтижесінде алынатын зат … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
құйма алтын — Қоспасыз алтын … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
құйма күміс — Қоспасыз күміс … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
құймақ — зат. Айранға не сүтке қоймалжың етіп езіп, майға пісірілетін жұмсақ нан … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
құйма — 1 (Сем., Ұрж.) жуынатын су. Қ ұ йм а ғ а ащы су да жарайды (Сем., Ұрж.) 2 1. (Сем., Аяг.) шаруашылыққа арналған қосымша үй. 2. (Гур., Бақс.) астық қоймасы. Жәңә бір машина астық келіп еді, қ ұ й м а ғ а салдырдым (Гур., Бақс.) 3 (Сем.: Ақс., Көкп … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
құйма қант — 1. (Жамб.: Шу, Мер., Луг.; Көкш., Қ ту) үлкен тұтас қант, шағылып бөлінбеген қант. 2. (Көкш., Қ ту) шақпақ қант, шағылған қант … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
құйма құятын қышқаш — (Монғ.) күміс құйғанда пайдаланатын арнаулы қышқаш. Қ ұ й м а қ ұ я т ы н қ ы ш қ а ш т ы ң ұшы үшкірлеу болады (Монғ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
құйма тезек — (Талд., Панф.) қыстай жиналған мал қиын жазда су құйып көлікпен бастырып, қалыпқа, т.б. ыдысқа құйып жасаған тезек … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
