- тұрғай
- (Сем., Абай) тұрсын, түгіл. Ол т ұ р ғ а й, 80-ге келген мен де жұмыс істеймін (Сем., Абай). Сендерді Қаймақтыға қадам бастырмақ т ұ р ғ а й, үрім-бұтағыңмен бірдей, зәу-зәтіңмен құртып жібермесем, Есеналы атым құрсын (Ж. Тіл., Қайнар, 35). Менің роман т ұ р ғ а й, жай мақаланың өзін лирикалық әуенмен жазатынымды білесіз ғой (“Соц. кол.”, 8.04.1981). қ. тұрғой, тұрғын.
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.