- түңлік
- (Жамб.; Алм., Талд.; Монғ.) түндік. Үйдің т ү ң л і г ін артқа қарай жіберің жарық болсын (Қарақ.). Көгал сайда отырған бес-алты үйлі ақ ауылдың т ү ң л і г і тегіс жабық (М. Әу., Абай жолы, 160). Күн батып, түн т ү ң л і г і жабыла бастаған кез (“Жетісу”, 6.06.1985). Ел орынға отырған кез. Ашық от жағатын үйлердің т ү ң л і г і айқара ашылған (С. Тәу., Арм. тау, 35)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.