тонаулы

1. (Түрікм.: Красн., Таш., Көнеүр., Ашх.) жасаулы, дүниелі. Келіні т он а у л ы келіпті (Түрікм., Красн.). 2. (Тау., Қош.) бай, ауқатты. Бұрын әйел атаулы сатулы еді, олар т о н а у л ы кісілерге кететін (Тау., Қош.). [Қарақалпақша тонлыбай дәулетті (Карак.-рус. сл., 1958)]