ауан

1

(Гур., Маңғ.) су сақтау үшін қазып жасалған шұңқыр

2

(Гур., Маңғ.; Орал, Орда; Түрікм., Таш.; Қарақ.) есі ауған, есалаң. Өзің айтқанға түсінбейтін а у а н с ы ң ғой (Гур., Маңғ.). Жанғали деген а у а н болулы. Ол неге болса, соған тиісіп, соқтығып жүргені (Орал, Орда). Өзіне сеніп іс тапсыруға болмайтын а у а н адам боп шықты (Түрікм., Таш.)

3

(Орал, Жән.; Ақт., Ойыл) еркін, өз бетімен. А у а н жүрген мал (Орал, Жән.). Сен а у а н сөйлеме (Ақт., Ойыл). А у а н д а п жүрген нән балық, Басын соғып қайранға (Шәңгерей, 18-19 ғ. қаз. ақ., Шығ., 311). Алаңы жоқ адамның а у а н ы н а көшкендей қоңыр ғана сөйлейді (Ә. Сәр., Тол. туғ., 22)

4

(Орал, Орда; Өзб., Бұх.) аңқау. Сәрсенғалиев а у а н адам еді, тай өгізіне 8 сом сұраса, 9 сом сұрап бермепті (Орал, Орда). Ол кез халықтың а у а н кезі, кім не айтса, соған сенеді (Өзб., Бұх.)

5

(Ақт., Ойыл) тентек. Сен а у а н сөйлеме (Ақт., Ойыл)

6

(Орал, Орда) кең, үлкен. А у а н, а у а н, а у а н су, А у а н д а п балық жүзген су (Орал, Орда)