ауам

(Қар., Қарқ.; Жезқ.: Ағад., Ұлы.) аңқау, надан. Е, ол бір жүрген а у а м адам ғой (Жезқ., Ұлы.). Ақан төргі бөлмеге келіп, жайланып отырды. Оқымаған, а у а м адам (Ғ. Мұст., Дау. кейін, 123)