атыз

1. (Қ-орда: Сыр., Жал., Қарм., Қаз.; Қост.: Жанг., Аман.; Жамб.: Шу, Луг., Мер.; Ақт.: Ойыл, Ырғ.) қолдан суарылатын егістік жердің бір бөлегі. Әрбір а т ы з д ы ң көлемі ширек гектарға жақын болу керек Қ-орда., Сыр). Сона бір а т ы з қауынның су ішпей қалуы қырсық болды (Қ. Әбд., Тәт. қауын., 26, 36). Мына жатқан а т ы з д а р ғ а бүгін күні бойы су жіберіңдер (Ақт., Ойыл). 2. (Ақт.: Ойыл, Ырғ.) егіндік жерді бөліп-бөліп суаратын кішкене арық. Шығырдан шыққан су а т ы зғ а құяды (Ақт., Ырғ.). 3. (Жамб.: Шу, Мер., Луг.) жұқалап тартып кеткен жол. А т ы з ғып із тартып кет (Жамб., Шу). Арықтар мен а т ы з д а р д ы, тоғандар мен қоймаларды, бөгеттерді, жылғалар мен сағаларды ерсілі-қарсылы жөңкіліп есіп, ат үстінде жүрген сушылар да көп, еңбегі еш болған мұраптар да көп («Оңт. Қаз.», 30.07.1950, №153). 4. (Қарақ.) аңыз, егін егілген жер. Айдостың а т ы з д а р ы әлі жатса керек (Қарақ.)