- жоя
- 11. (Қ-орда: Сыр., Жал., Арал) атыз, қауын-қарбыз егетін жер. Дақыл егінді атызға (қ.) күллі овощты ж о я ғ а егеміз Қ-орда., Арал). 2. (Түрікм.: Таш., Мары, Тедж.) мақта қатарларының арасындағы өзекшелер, жүйектер. Қауын, мақтаның ж о я л а р ы. Шұғындырға (қызылша) ж о я-ж о я бойынша су жібереді (Түрікм., Таш.). [Түрікменше жоя жүйек, атыз (Туркм.-рус. сл., 1940); пар. жой арық, қазылған жер, өзек (Пер.-рус.-азерб. сл., 1945)]2Қ-орда., Қарм.) дәнді дақылдың ала-құла себілуі. Салған астығы ж о я болып қалыпты Қ-орда., Қарм.)3(Гур., Маңғ.) реті, жөні. Мына жұмыстың ж о я с ы келіскен екен (Гур., Маңғ.)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.