Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
сыла — Алабугалар семь. төче суларда һәм диңгездә яши торган кыйммәтле балык; рус. Судак … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
сыла-нæла — з.б.п … Орфографический словарь осетинского языка
сыла — зат. кәсіб. Бекіре, сазан, шортан тәрізді ірі ақ балықтың бір түрі … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
сылағыш — зат. Үйді әктегенде, бояғанда пайдаланылатын құрал … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
сылақ — зат. Топырақ пен құмды суға араластырып жасаған үй сылайтын балшық … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
сылақ — (Алм.: Нар., Кег., Талд.; Шымк., Шәу.) сылау. Әке, үйдің с ы л а ғ ы да оңай жұмыс емес (Алм., Нар.). Құм с ы л а қ жүргізіп барып әктет (Шымк., Шәу.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
Шахин, Сыла — В Википедии есть статьи о других людях с такой фамилией, см. Шахин (значения). Сыла Шахин Sıla Şahin … Википедия
құм сылақ — зат. Сары топыраққа құмды көбірек қосып жасаған, майда сылақ … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
қара сылақ — (Алм.: Панф., Шел.) үйдің қабырғасына, төбесіне және сыртына жүргізілетін бірінші сылақ. Қ а р а с ы л а қ жүргізгенде үйдің ұңғыл шұңғылы тегістеледі (Алм., Шел.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ақсыла — (Ақм., Есіл; Қар., Нұра) ақ балық … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
